Al toen ik een jaar of vijf/zes was merkte ik dat alles vergankelijk was. Dat raakte een diep gevoel van eenzaamheid. Vanaf toen ontstond (eerst onbewust uiteraard) een zoektocht naar ‘iets’. Ik zocht naar iets dat bleef. Iets dat zeker was. Iets dat dat gevoel van gemis en onmacht oploste.
Ik zocht het in fantasie, relaties, iedereen pleasen, spullen, geld, motoren, sport, zelfmedelijden, uitgaan, wijn, vrouwen versieren, mensen vertellen hoe het zit, filosofie, spiritualiteit, ondernemer zijn en nog een hele rits aan andere pogingen. Maar wat ik ook ‘vond’, het bleek net zo vergankelijk als de rest. Het bedekte de leegte kortstondig maar loste het niet op.
Toen kwam ik nondualiteit tegen. Niet dat dat een antwoord opleverde. De boodschap is dat dit het geheel al is. Inclusief het ik, inclusief het zoeken.
Wat overblijft is het leven zoals het verschijnt. Het enige verschil is dat het zoeken naar oplossingen steeds meer wegvalt. En dat is ook het leven zoals het verschijnt.
Heb je vragen voor Luie Friet (onze podcast)? Wil je een gesprek plannen? Of wil je in contact komen om een andere reden?
Via het contactformulier kun je delen wat je bezig houdt.